Stefania Janecka ps. Dorota

Stefania Janecka, ur. 11 III 1923 r. w Białym Kościele jako córka Jana Dudzińskiego i Marianny z domu Czepiec. Wychowała się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej o tradycjach niepodległościowych, ojciec i stryj uczestniczyli w walkach o odzyskanie niepodległości, a w Ruchu Oporu w czasie II wojny światowej brał udział również jej brat Stanisław Dudziński ps. „Wiktor”.

Ukończyła siedmiooddziałową szkołę powszechną w Białym Kościele.

W okresie okupacji niemieckiej uczestniczyła w konspiracyjnej działalności w organizacji Zielony Krzyż, była sanitariuszką i łączniczką miejscowej drużyny (oddziału) dywersji. Od 1944 r. należała do młodzieżowej organizacji Ruchu Ludowego „Młody Las”. Była osobą głęboko religijną.

Po wojnie wyszła za mąż za Antoniego Janeckiego (syna Antoniego i Helen, wychowała czterech synów. Ponad 50 lat pracowała w rodzinnym gospodarstwie rolnym.

Odznaczona została Brązowym Krzyżem Zasługi z mieczami, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także odznaczeniami pamiątkowymi: Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Batalionów Chłopskich i Odznaką Akcji „Burza”.

W 2001 r. została awansowana do honorowego stopnia podporucznika Wojska Polskiego. Otrzymała również patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny. Zmarła 14 X 2015 r.

Opracował syn Antoni Janecki