Kazimierz Kurkowski

Kazimierz Kurkowski (1901-1960), ur. 1 marca 1901 r., syn Jana i Marii Kurkowskich, zamieszkały w Gorenicach. Objęty poborem do Wojska Polskiego 23.10.1919 r. Wcielony 5.02.1920 r. do 61. Pułku Piechoty, 28.03.1920 r. przeniesiony na front wschodni przeciwko Armii Czerwonej, do obszaru Brody-Krasne-Złoczów, następnie brał udział w wyprawie kijowskiej, nacierając w kierunku Berdyczowa. 8 maja 1920 r. pułk wkroczył do Kijowa, gdzie następnego dnia uczestniczył w defiladzie wojsk polskich na Kreszczatiku. Cofając się następnie pod naporem Armii Czerwonej, zajął stanowiska na przedpolu Warszawy w składzie 1. Armii. W czasie polskiej kontrofensywy 23 września przełamał front pod Mścibowem i Gnieznem k. Wołkowyska. Ostatni ważniejszy bój pułku to udzielenie pomocy 11 października 1920 58. Pułkowi Piechoty w walce o Kojdanów.
21.01.1921 r. został z wojska bezterminowo urlopowany, na krótko pełnił służbę w policji.
Od 1935 r. pracował w kopalni „Siersza” w Trzebini na szybie „Zbyszek”. W 1945 r. został Radnym Rady Narodowej w Olkuszu i w latach 40-tych był Przewodniczącym Zarządu Samopomocy Chłopskiej w Olkuszu. Był m.in. organizatorem odrodzonej straży pożarnej w Gorenicach. Z początkiem lat 50-tych jako przeciwnik kolektywizacji w rolnictwie, zmuszony był do odejścia z życia społeczno-politycznego i wrócił do pracy w kopalni „Siersza”. Zmarł 20 lutego 1960 r.

(Na zdjęciu obok stoi po lewej.) Opracował wnuk, Franciszek Rozmus.