Jan Maj

Jan Maj (1896-1968), syn Józefa i Zofii. Urodzony 9 września 1896 r. w Wierzchowisku. Z zawodu rolnik. W 1918 r. poślubił Rozalię z Błautów, z którą doczekał się czworga dzieci.

Jan Maj został wcielony do Wojska Polskiego 1 czerwca 1919 roku, do 26. pułku piechoty, jako piechur przeszkolony w obsłudze karabinu francuskiego. Od czerwca 1919 r. pełnił służbę w Radomsku, w batalionie zapasowym 26. pułku piechoty. W kwietniu 1920 r. w ramach przygotowań do ofensywy na Kijów przerzucony został do frontowych oddziałów macierzystej jednostki. 25 kwietnia rozpoczęła się polska ofensywa uwieńczona zdobyciem Kijowa. W maju 1920 r. pułk rozpoczął odwrót pod naporem bolszewickiej ofensywy, tocząc walki m.in. z Konną Armią Budionnego. W sierpniu 1920 r. pułk osłaniał koncentrację polskich oddziałów grupy uderzeniowej nad Wieprzem, co nie pozostało bez znaczenia dla dalszych losów wojny polsko-bolszewickiej. We wrześniu jednostka weszła w skład grupy uderzeniowej przeprowadzającej zagon na Kowel, jedną z najbardziej śmiałych, nowatorskich i błyskotliwie przeprowadzonych akcji całej wojny. Zmotoryzowane siły polskie, mając w ręku decydujący atut, jakim okazał się efekt zaskoczenia, wdarły się do miasta i wyrzuciły z niego oddziały bolszewickie, biorąc przeszło 3000 jeńców, wszelkiego rodzaju sprzęt wojskowy, od samolotów począwszy, przez działa i magazyny z ekwipunkiem, skończywszy na pociągach pancernych. Straty pułku w tej operacji były minimalne i wynosiły łącznie 11 ludzi.