Dydak Malinowski
Dydak Malinowski (1899-?), ur. 28 II w Olkuszu, syn Jana i Tekli. 25 IX 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Od 22 X 1915 r. służył w 2. Baterii I Dywizjonu 1. Pułku Artylerii Polskiej. Następnie został wysłany wraz ze swoją jednostką na front, po przybyciu do Kowla przydzielono go do Baterii Konnej, ale po kilku dniach wrócił do 2. Baterii. Jego oddział bronił odcinka między „Polską Górą” a okopami Kostiuchnówki. Stacjonował tam do IV 1916 r. kiedy to został przeniesiony do 2. Baterii Haubic Polowych. Później trafił na kilkutygodniowy kurs w węgierskich bateriach konnych stacjonujących nad Styrem, skąd powrócił do swej jednostki. W VII 1916 r. przeniesiono go do parku amunicyjnego 1. Pułku Artylerii Polskiej, dowoził potrzebne zaopatrzenie na front walk Legionów Polskich nad Stochodem. W X 1916 r. oddział w którym służył wysłano w okolice Baranowicz, następnie w końcu XII 1916 r. umieszczono ich w okolicy Łodzi, a później miejscowościach na terenie Królestwa Polskiego. W 1917 r. stacjonując w Garwolinie odmówił złożenia przysięgi, chcąc uniknąć represji w VII 1917 r. opuścił wojsko przy pomocy fałszywych dokumentów i udał się do Olkusza. Po tygodniu został aresztowany przez żołnierzy miejscowego biura werbunkowego Polskiej Siły Zbrojnej z sierż. Stanisławem Sikorskim na czele i odstawiony do Warszawy, a następnie ponownie do Garwolina skąd miał zostać przetransportowany do Szczypiorna. Zbiegł jednak ponownie do swojego rodzinnego miasta.
Wstąpił tam do Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Edward”, pełniąc funkcje instruktora. Brał udział w rozbrajaniu stacjonujących w mieście wojsk austro-węgierskich w pierwszych dniach XI 1918 r., następnie wstąpił do 5. Batalionu Strzelców Olkuskich, biorąc udział w wojnie polsko-ukraińskiej. Został urlopowany celem ukończenia nauki w III 1919 r., zaciągnął się ponownie do wojska w VII 1920 r. kiedy to został przydzielony do 1. Pułku Artylerii Polowej Legionów, a następnie 2. Baterii 201. ochotniczego Pułku Artylerii Polowej, z którym walczył w Bitwie Warszawskiej w okolicach Wołomina. Brał udział w pościgu za wojskami bolszewickimi aż do Grodna. Za dokonania w bitwie pod Nowym Dworem został mianowany plutonowym. Po zdobyciu Grodna, uczestniczył w walkach z Litwinami w rejonie Lidy. W XII 1920 r. został zwolniony z wojska i przeniesiony do rezerwy. Został odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W 1912 r. ukończył szkołę powszechną w Olkuszu, a następnie rozpoczął naukę w miejscowej Szkole Rzemieślniczej. Naukę jednak przerwała mu służba wojskowa, kontynuował ją w latach 1917-1918, aby ukończyć ją ostatecznie w VII 1920 r. Po powrocie z wojska na przełomie 1920 i 1921 r. rozpoczął pracę w Pierwszej Fabryce Lokomotyw w Polsce „Fablok” w Chrzanowie. Działał w Związku Legionistów Polskich.
Opracował Mateusz Radomski
Wojskowe Biuro Historyczne, sygn. Dydak Malinowski KN 16.03.1937.
Pod Nowym Dworem w Białostockiem odznaczyłem się w wypadzie artyleryjskim t.j. szarży plutonu 2ch dział na okopy piechoty bolszewickiej. Będąc wówczas działonowym IIgo działa, zakrytej pozycji 300-400 metr., atakowaliśmy okopy piechoty zasypując ją gradem armatnich pocisków. Będąc sami pod silnym ogniem karabinów i kulomiotów stojących w sąsiedniej wsi na flance, straty poniosłem w dziale, trzech ludzi rannych i trzy konie zabite.