Antoni Błaut

Antoni Błaut (1899-?), ur. 8 XII we wsi Przygradów (pow. włoszczowski), syn. Jana i Marii z Jałochów. W 1916 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Jędrzejowa, a do 1917 r. Olkusza, w ramach której ukończył kurs podoficerski, co pozwoliło mu zostać instruktorem i szkolić swoich kolegów. 2 XI 1918 r. wziął udział w rozbrajaniu wojsk austriackich na terenie miasta, a następnie w stopniu kaprala wstąpił do 5. Batalionu Strzelców Olkuskich, z którym wszedł w skład 9 Pułku Piechoty Legionów. Urlopowany w 1919 r. celem zdobycia wykształcenia, powrócił w szeregi w III 1920 r. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej pozostał w wojsku, pełniąc różne funkcje w sądownictwie m. in., w stopniu kapitana, kierownika Wojskowym Sądzie Rejonowego w Lidzie. Został odznaczony Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918–1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, a także Medalem Niepodległości. Ukończył Gimnazjum Męskie w Olkuszu, zdając maturę w 1919 r., następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując stopień magistra w 1926 r. (obecnie Katolicki Uniwersytet Lubelski).

Opracował Mateusz Radomski

Wojskowe Biuro Historyczne, sygn. Antoni Błaut MN 16 III 1932

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojskowe_s%C4%85dy_rejonowe_(II_RP) [online: 16.07.2020]